Archivo por días: 15 de agosto de 2017


IX Certamen Internacional de Microrrelatos de San Fermín

EMULACIÓN

Raúl Clavero Blázquez

Demasiado lento para correr ningún encierro, demasiado débil como para portar algún gigante, y demasiado anónimo como para soñar siquiera con lanzar el chupinazo. Los sanfermines fueron siempre mi pasión pero nunca encontré la manera de sentir que participaba verdaderamente de la fiesta. Por eso, cuando aquel bar convocó hace unos meses un concurso de imitadores de Hemingway para el próximo 7 de julio, decidí prepararme a fondo. Me dejé barba, me teñí el pelo, y me puse piedras bajo la lengua para acostumbrarme a hablar con acento norteamericano. He aporreado la máquina de escribir desde entonces, todas las tardes durante varias horas, hasta llenar mis dedos de callos, y cada fin de semana he viajado al embalse de Alloz y ahora puedo considerarme sin duda un pescador consumado. Sé que voy a ganar, no obstante, para asegurarme de que mi emulación en el escenario sea total, he comprado una escopeta. Estoy convencido, esta vez todos los periódicos hablarán de mí. 

ZURI-GORRI, BERDE-BELTZ

Ainara Elizondo Lizarraga

Pun! Ekin diozu zeureari zango arinez, sutsu. Doluz jantzita zoaz lasterketari hasiera eman dion suziriaren abidura bertsuan. Bizpahiru minutu baino ez 875 metroko luze-laburrean. Santo Domingoko aldapan jaiotzen den emaria zezen plazan itsasoratzen da. Zapi gorrien praka txuriak. Jaiei bizitza ematen dien herioaren mezulari sentitzen zara. Atzean horma berdea, orlegiz jantzita; artzainak ez dituzu etsai, babesle baizik. Batzuetan, zure bi adarren partez, arriskutsuagoak dira jendez mukuru dauden kaleak. Are arriskutsuagoak beldurra ezagutzen ez duten haiek. Festaren bozkarioak horditzen ditu denak. Halako batean, urduritasunak jausi zaitu lurrera; oihuek, aldiz, altxarazi aurreranzko bidera behartuz. Bizitzan bezala, ez dago atzera egiterik. Balkoietan besoak korrikalariak agurtuz. Aurki zara zirkunferentzia erraldoian, azken esprintean helmugara iristear den txirrindulariaren pare. Oihuen ibai zabala plazaren estuarioan sartzera doa. Gazia eta gezaren nahasketa hondarrean, milaka begien aurrean. Lapiko, edari eta gehiegikeriaz zipriztinduta, uztailaren 7an dena motz geratzen den arren. Orain, leku gehiago duzunean, preso zaude. Patuaren gatibu zara. Zoriontsu, dena den. Jaiaren gune zara, Dum licet fruere, gozatu ahal den bitartean. Badator turuta hotsa zeure belarrietara eta kapotearen distira ninietan da. Lasterketako zapi gorria, plazako zapi zuria. Bandaren pasodobleak borborka jarri dizu odola, zezenaren ofizioak halakoak ditu. Aurrez aurre gizakia eta indarra, funtzioa hastera doa.
Gora San Fermin!
 

BOY SCOUT

Roberto Ruiz Balmaseda

Este año su nieto se lo había dejado todo preparado. Vería el txupinazo por internet.
-¿Te quedarás a verlo conmigo?
-No puedo abuelo, tengo béisbol. – Le plantó un beso en la mejilla y se fue.
Cuando se acercó el momento, encendió el ordenador. A un lado tenía el pañuelo rojo, al otro una botella de clarete y preparado en el jardín, un cohete comprado en el Wall-Mart del barrio. Dos dias después del 4 de julio aún quedaba mucho aparato pirotécnico sin vender por todo Estados Unidos. Después de unos sencillos pasos, la imagen de la plaza del ayuntamiento de su ciudad natal apareció ante él. La emoción le embargó. Estar a ocho mil kilómetros de distancia, magnificaba las emociones.
Cuando lanzaron el cohete se anudó, con solemnidad, el pañuelo al cuello. Se sirvió vino y brindó por San Fermín, por aquellas fiestas de su infancia y juventud y por los que ya no estaban.
A continuación salió al jardín bajo el inclemente sol de Texas. El silbido y posterior detonación del cohete alarmó a algún vecino, que se acercó a fisgonear. Al verle el pañuelo rojo le dijeron con sorna:
-Eh viejo, ¿te has hecho comunista o boy scout?
Insensatos.