SIN ALIENTO
Paula Ballester Lafuente
Pulsaciones a mil por hora,
correr, correr y correr.
Adrenalina, algo de miedo y felicidad.
La respiración de los astados en mi espalda,
zaínos, bragados y un jabonero.
Son solo unos metros, solo unos segundos, pero te juegas la vida.
De repente, todo negro.
Un dolor punzante es lo último que siento.
Mereció la pena. Volvería a hacerlo.
UZTAILAK 7
Izaskun Perez Izaguirre
Zangoak lasaitu bitartean, goiza nola hasi den pentsatzen dut:
Iratzargailuak jo du, salto bat eta dutxara.
– Ai ene, lisatu gabeko arropa zuria!
Banugelatik korrika ateratzen naiz, gorputza erdi lehortuta, gosari azkar bat eta lisatzera.
Hemen nago berriro, urduri eta datorrenerako lasaitzen saiatuz. Ateak irekitzen ari dira! Korrika hasi naiz, gauean euria egin du, erori gabe irristatzen naiz, sarrera bistan izaten dut … atzera begira “villavesa” nola urruntzen den ikusten dut; hemen nago: ospitalean!.
Espero dut, atzo San Fermin bezpera izanagatik ,“botiloia” egin zutenek ez didatela hurrengo egunetan larrialdietako txanda luzatuko. Gaixoa ni! Tira, hala eta guztiz ere, Gora San Fermin! Viva San Fermin!